Handel od A do Z

Oprocentowane instrumenty dłużne emitowane przez Amerykański Departament Skarbu w celu finansowania długu federalnego Stanów Zjednoczonych. W handlu kontraktami CFD są trzy najbardziej aktywne w obrocie papiery skarbowe: 5-letnie noty skarbowe USA (często oznaczane jako US5Y), 10-letnie noty skarbowe USA (często oznaczane jako US10Y) i 30-letnie noty skarbowe USA (często oznaczane jako US30Y).

Wymiana jednej jednostki walutowej na inną jednostkę walutową. Waluta, która jest notowana (= mianownik) jest określana jako waluta bazowa, natomiast walutę używaną jako odniesienie nazywa się walutą przeciwstawną lub walutą notowaną (=licznik). Wynikiem pary walutowej jest jej kurs wymiany. Kliknij tutaj aby zobaczyć pełną listę dostępnych par walutowych w handlu.

Czym jest pieniądz fiducjarny?

Pieniądz fiducjarny jest terminem nadanym większości walut, które zostały ustanowione przez rządy jako prawny środek płatniczy, nie mającym oparcia w fizycznym towarze, takim jak złoto czy srebro.

Jak korzystać z pieniądza fiducjarnego?

Podstawy handlu online, w szczególności handlu na rynku Forex, niezależnie od tego, czy dotyczy on głównych par walutowych, par krzyżowych czy egzotycznych, skupia się na sile walut względem siebie. Na wartość każdej waluty może mieć wpływ wiele czynników zewnętrznych, ale najbardziej stałym czynnikiem może być wiara, jaką ogół społeczeństwa pokłada w sile danej waluty. Przykładowo, jeśli różne realia ekonomiczne w Wielkiej Brytanii spowodują, że inwestorzy zakwestionują siłę funta brytyjskiego, to wartość GBP w stosunku do innych walut, w szczególności euro i USD, spadnie, ponieważ inwestorzy uciekają od opierania się o to, co uważają za słabą walutę fiducjarną. Dawno już przeminęły czasy, gdy wartość ta była powiązana z ceną złota, więc im mniej wiary społeczeństwo pokłada w walutę i im wyższa stopa inflacyjna tej waluty, tym niżej może spaść jego nieodłączna wartość.

 
Związane z pieniądzem fiducjarnym

USD (dolar amerykański)
EUR (euro)
GBP (funt brytyjski)
Egzotyczne pary walutowe
Główne pary walutowe
Krzyżowe pary walutowe
Towar

Punkt liczbowy, który oznacza najmniejszą kwotę, o jaką może się zmienić cena papieru wartościowego lub instrumentu finansowego. Na rynku Forex większość walut ma cztery miejsca po przecinku, a zatem pip jest to pojedyncza jednostka z czwartego miejsca po przecinku (czyli 0,0001 wartości waluty). W niektórych walutach, takich jak jen japoński, pip może występować na drugim miejscu po przecinku – co stanowi wartość 0,01 waluty.

Skrót od produktu krajowego brutto, jednego z podstawowych wskaźników wykorzystywanych do mierzenia kondycji gospodarki danego kraju.

Oficjalny kod złotego.

Czym są drugorzędne pary walutowe?

Handel walutami odbywa się zawsze w parach. Każda taka para wyraża wzajemny stosunek wartości dwóch walut. Drugorzędnymi parami walutowymi, znanymi również jako pary krzyżowe, określa się takie pary, w których skład nie wchodzi dolar amerykański, ale które zawierają przynajmniej jedną z trzech pozostałych walut głównych. Innymi słowy jedną z walut w takiej parze jest jen japoński, funt brytyjski lub euro. Drugorzędną parę walutową może stanowić również dowolna kombinacja dwóch z wymienionych wyżej walut. Drugorzędnych par walutowych nie należy mylić z siedmioma głównymi parami walutowymi, w skład których wchodzi dolar amerykański i jedna z sześciu pozostałych najbardziej płynnych walut.

Jak przeprowadzać transakcje na drugorzędnych parach walutowych?

Uwzględniając stopień niestabilności i płynności rynku, na którym inwestuje trader, może się okazać, że drugorzędne pary walutowe stanowią bezpieczniejszy przedmiot inwestycji niż pary główne. Podobnie jak w przypadku wszystkich innych par walutowych, na ich kurs mogą mieć wpływ różne czynniki, w tym m.in. prognozy gospodarcze, wydarzenia geopolityczne, a nawet pogoda na świecie. Inwestorzy korzystający z platformy Fortrade mogą wybierać spośród kilku drugorzędnych par walutowych.

Linki związane z tematem drugorzędnych par walutowych

Para krzyżowa
Para walutowa
EUR
GBP
Wymiana walut
JPY
Główne pary walutowe (tzw. Majors)

Kurs zamknięcia instrumentu finansowego lub papieru wartościowego w poprzednim dniu handlowym.

Zbiór inwestycji posiadanych przez indywidualnego przedsiębiorcę giełdowego lub podmiot finansowy.

Różnica między żądaną ceną transakcji a ceną jej realizacji. Przeważnie występuje w okresach o relatywnie dużej zmienności rynkowej. Handlowcy Fortrade cieszą się wyjątkowo niskimi stopami poślizgu. Kliknij tutaj, by uzyskać więcej informacji.

Obejmujący cały rynek ruch lub trend, który dotyka prawie wszystkie akcje i sektory. Termin (w języku angielskim) pochodzi od wielkiej tablicy wykorzystywanej w przeszłości na giełdzie NYSE do znakowania ruchów cenowych.

Pułap (“sufit”) cenowy, powyżej którego podobno jest trudno, aby wzrastał rynek, papiery wartościowe lub instrumenty finansowe. Przeciwieństwo poziomu (punktu) wsparcia.

Cena “podłogowa”, poniżej której uważa się, że notowania rynku, papieryów wartościowych lub instrumentów finansowych nie spadną. Przeciwieństwo poziomu oporu.

Saldo netto transakcji posiadanych przez przedsiębiorcę giełdowego na jego/jej koncie w danym momencie. Istnieją trzy rodzaje pozycji, jakie przedsiębiorca giełdowy może mieć założone: płaska (czyli bez kupna lub sprzedaży papieru wartościowego), długa (czyli więcej papierów wartościowych zakupionych, następnie sprzedanych) lub krótka (więcej papierów wartościowych sprzedanych, następnie kupionych).

Różnica między długą (Kup) i krótką (Sprzedaj) pozycją w danym momencie. Na przykład, jeśli ma on/ona 4 pozycje długie i 2 krótkie pozycje, to jego/jej pozycja netto wynosi: 4 – 2 = 2.

Transakcja, która pozostaje otwarta w nocy z jednego dnia roboczego do drugiego.

Zaczyna się od 12:00-13:00 GMT i trwa do 21:00-22:00 GMT. Znana również jako sesja giełdowa w Nowym Jorku.

Kwota pieniędzy przekazana przez brokera przedsiębiorcy giełdowemu w celu prowadzenia handlu internetowego. Spłata i wypłata premii kredytowej zazwyczaj wymaga spełnienia przez przedsiębiorcę giełdowego określonych wolumenów obrotu.

Czym jest procent składany?

Procent składany to zjawisko, kiedy inwestycja rośnie wykładniczo wraz z upływem czasu. Wzrost jest wykładniczy, ponieważ zarówno główna inwestycja, jak i odsetki nadal są oprocentowane. Na przykład, jeśli osoba zainwestuje 20 000 $ w firmę i w ciągu pierwszego roku zarobi na tej inwestycji 25%, na koniec roku inwestycja ta będzie warta 25 000 $. W następnym roku oprocentowanie naliczane będzie od kwoty 25 000 $ i na koniec roku wygeneruje wartość 31 250 $. Oznacza to, że korzystając ze zjawiska procentu składanego roczna kwota netto uzyskana z odsetek jest wyższa niż rok wcześniej.

Jak wykorzystuje się procent składany?

Procent składany to podstawowe narzędzie zarządzania pieniędzmi. Im dłużej pozostawiasz inwestycję bez wypłacania zysków, tym więcej pieniędzy jesteś w stanie zarobić na początkowej inwestycji. Największą zaletą zysku wykładniczego, a nie liniowego, jest to, że jeśli dochód byłby liniowy, wzrost netto pozostałby taki sam w każdym okresie. Oznacza to, że jeśli osoba zarabia 2000 $ rocznie na odsetkach, to będzie to wzrost — niezależnie od tego, ile pieniędzy jest w danej inwestycji. Procent składany gwarantuje, że im więcej warta jest inwestycja każdego roku, tym wyższy będzie wzrost netto. W rezultacie inwestorzy zachęcani są do pozostawienia zarówno kwoty głównej, jak i uzyskanych z inwestycji odsetek i obserwowania jej szybszego wzrostu, niż gdyby pozostawili tylko kwotę inwestycji głównej.

Powiązane z procentem składanym

Saldo konta
Odsetki
Stopy procentowe

Uzysk finansowy, zwłaszcza różnica między kwotą zarobioną a kwotą wydaną na obrót papierami wartościowymi lub instrumentami finansowymi.

Oprogramowanie do pobrania, za pośrednictwem, którego przedsiębiorcy giełdowi mogą uzyskać dostęp do rynków finansowych, otwierać, edytować i zamykać pozycje handlu online oraz odbierać transmisje na żywo z notowaniami cen, wykresami i innymi wskaźnikami technicznymi, za pomocą komputera PC, komputera Mac lub laptopa.

Najmniejsza możliwa zmiana ceny papieru wartościowego lub instrumentu finansowego (w górę lub w dół).

Termin o trzech różnych znaczeniach: w odniesieniu do zmian rynkowych, płaski rynek nie rośnie, ani nie spada; w odniesieniu do określonego składnika aktywów, płaskie aktywo jest to instrument finansowy, który nie zyskał, ani nie stracił zainteresowania nim; w odniesieniu do handlu, o przedsiębiorcy giełdowym mówi się, że mają płaską pozycję handlową, jeśli nie ona jest ani długa, ani krótka.

Łatwa nabywalność lub zbywalność papieru wartościowego lub instrumentu finansowego, lub (w odniesieniu do rynku finansowego), zdolność do przeprowadzania dużej ilości transakcji. Przeciwieństwo niepłynności.